Poniżej publikujemy treść laudacji prof. dr hab. Tomasza Mizerkiewicza wygłoszonej podczas uroczystego wręczenia nagrody Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk za najlepszą publikację o Wielkopolsce w kategorii literatury popularnonaukowej i beletrystyki za książkę „Życie niedokończone. Z Lechem Raczakiem rozmawia Jacek Głomb”.

Jacek Głomb namówił Leszka Raczaka na wywiad-rzekę, w którym możemy zanurzyć się i popłynąć wraz z wartkim nurtem powojennej historii Wielkopolski i Poznania. Głomb okazał się rozmówcą doskonałym: dyskretnym, domyślnym, pozostawiającym wiele miejsca dla coraz obszerniej i chętniej opowiadającego Raczaka. Stworzył dzięki temu unikalną historię mówioną Wielkopolski i Poznania, w której w fascynujących wspomnieniach wybitnego reżysera pojawiają się realia życia po wojnie, dorastania w czasach stalinowskich i poodwilżowych, dzieciństwa spędzonego na wielkopolskiej wsi, a potem na – wciąż jeszcze podpoznańskich – Ratajach, w liceum Paderewskiego, na poznańskiej polonistyce. Stopniowo dowiadujemy się, jak wyglądała droga z chłopackiego, sportowego dzieciństwa ku rozpoznaniu własnych pasji teatralnych, pierwszym próbom scenicznym, początkom studenckiego teatrzyku poezji przemianowanego następnie na wspaniały Teatr Ósmego Dnia. Historia współczesnej kultury Poznania wyłaniająca się z rozmów Jacka Głomba z Leszkiem Raczakiem to brakująca część wspólnej pamięci, ożywiona na zawsze, inspirująca, unikająca upiększeń. Głomb jako pierwszy i jedyny udanie sprowokował Raczaka do równie szczerej, wielowątkowej oraz poruszającej opowieści. Dowiadujemy się z niej, jak zmieniać doświadczenie lokalne w sztukę otwartą światopoglądowo, broniącą wolności wypowiedzi, wrażliwą na potrzeby innych, łączącą Poznań i Wielkopolskę z całym światem.

Tomasz Mizerkiewicz