W czwartkowe popołudnie 27 kwietnia kilkudziesięcioosobowa grupa legniczan uczestniczyła w inauguracyjnym spacerze po wnętrzach Teatru Modrzejewskiej oglądając okolicznościową wystawę dokumentującą dzieje legnickiej sceny, w tym historię jej artystycznego dorobku w minionych 40 latach.

W roku dwóch jubileuszy, 40-lecia profesjonalnej polskiej sceny dramatycznej w Legnicy i 175-lecia teatralnego budynku, publiczności udostępniono wystawę „Teatr 40”. To nietypowa ekspozycja, gdyż ważnym jej elementem jest kilkudziesięciominutowa wędrówka po skomplikowanym labiryncie korytarzy i wnętrz składających się współcześnie na teatralny obiekt, który w przeszłości połączył ze sobą osiemnastowieczny barokowy Stary Ratusz (do początku XX wieku siedzibę władz miejskich Liegnitz), dziewiętnastowieczny budynek Teatru Miejskiego, ale też fragment jednego z szesnastowiecznych Kramów Śledziowych. Większość z tych miejsc i zakamarków na co dzień nie jest dostępna publiczności.

Sama ekspozycja, którą ulokowano we wszystkich tych przestrzeniach, dokumentuje jednak głównie artystyczny dorobek polskiego teatru, którego historia zaczęła się jesienią 1977 roku. Z archiwów i magazynów wydobyte zostały elementy scenografii i wystroju sceny, kostiumy, rekwizyty, sprzęt ze scenicznego zaplecza technicznego, plakaty, banery i dziesiątki fotografii. Na pięciu telewizyjnych ekranach można oglądać fragmenty przedstawień, ale także filmowe reportaże z artystycznych podróży i pozateatralnych przestrzeni, które wykorzystywano w legnickich spektaklach.

Podczas inauguracyjnej wędrówki od parteru po teatralne poddasze w rolę przewodników i narratorów przybliżających historię wcielili się: Małgorzata Bulanda – scenograf teatru, Mariola Hotiuk – rzeczniczka sceny, Joanna Rostkowska – teatralny pedagog oraz emerytowana kadrowa Maria Czerniatowicz, która w teatrze pracowała od dnia powołania tej instytucji.

- Niewielu wie, bo oficjalna historia to pomija, ale listopadowa premiera „Lata w Nohant” w 1977 roku, od której liczymy historię polskiej sceny w Legnicy, nie była pierwszym spektaklem naszego teatru, a jedynie pierwszym w jego siedzibie. Kilka tygodni wcześniej premierę na scenie Młodzieżowego Domu Kultury (w tym czasie w teatrze nadal trwał remont) premierę miał kabaret dla dzieci „Czwórka z podwórka”-  wspomina Maria Czerniatowicz.

Inauguracyjny spacer rozpoczął się w teatralnej Caffe Modjeska, bo właśnie w tym miejscu, w którym publiczność oczekuje na wejście na widownię, ulokowano drewnianego „kołkowca”, symbolicznego konia ze spektaklu „Don Kichot uleczony” z roku 1997, który od tego czasu stał się elementem loga legnickiego teatru. W tym samym miejscu znajduje się pamiątkowa tablica, która objaśnia powody, dla których lubiński poeta, pedagog i przyjaciel legnickiego teatru Ludwik Gadzicki stał się patronem głównej sceny Teatru Modrzejewskiej. – Jesteśmy chyba jedynym teatrem na świecie, który swoją scenę nazwał imieniem widza, a nie artysty – objaśnia Joanna Rostkowska.

- Niezwykłość naszej wystawy polega i na tym, że jej aranżacja i wykorzystywane eksponaty będą się zmieniały. Także dlatego, że będziemy sięgać po kolejne przedmioty z naszych przepastnych magazynów. Ich zawartość to świadectwo historii, na którą złożyło się 249 spektakli i liczne podróże po Polsce i świecie, ale też dowód mistrzostwa plastyków, krawców i stolarzy pracujących w naszych teatralnych warsztatach – zauważa Małgorzata Bulanda.

Połączona ze spacerem po teatralnych wnętrzach, któremu towarzyszy muzyka z teatralnych spektakli, wystawa „Teatr 40” będzie czynna aż do jesiennej, czterodniowej kulminacji obchodów  jubileuszowych (24-27 listopada br.). Będzie można ją oglądać wyłącznie w grupach z przewodnikiem, w terminach ogłoszonych lub uzgodnionych z teatrem. Informacje w tej sprawie będą publikowane na internetowej witrynie legnickiego Teatru Modrzejewskiej (www.teatr.legnica.pl).

Grzegorz Żurawiński