Drukuj

„Industrialny świat scenografii „Kochanków z Werony”” to temat i pretekst do spotkania, które ze scenografem legnickiego teatru organizują młodzieżowe Legnickie Kluby Teatralne w środę 5 czerwca o godz. 16.00 na Scenie na Nowym Świecie. Małgorzata Bulanda opowie o znaczeniu scenografii w spektaklu i regułach wyboru miejsca na przedstawienia. Wstęp wolny.


Małgorzata Bulanda do Legnicy przybyła w 1994 roku wraz z reżyserem Jackiem Głombem. Razem opuścili rodzinny Tarnów, by szukać miejsca, w którym można rozwinąć skrzydła i spełnić swoje artystyczne ambicje. To ona pierwsza zwróciła uwagę na piękno legnickiej architektury i stała się inspiratorem i technicznym mózgiem legnickiego grania w ruinach. Tworzyła scenografię w kościołach, halach produkcyjnych, bunkrach, magazynach i starych kamienicach. Zawsze z zachowaniem oryginalnej faktury miejsca i jego specyficznej atmosfery.

Jako materiał upodobała sobie przede wszystkim drewno i płótno. Kolorystyka jej projektów jest taka, jak używane materiały, naturalna i stonowana. Na bardziej wyraziste akcenty kolorystyczne pozwala sobie przy projektowaniu kostiumów.  Bulanda to scenografka-szperacz: najczęściej wykorzystuje i komponuje piękne przedmioty przeszłości. Ma awersję do plastiku i wszelkiej sztucznej materii. Jej sceniczny świat jest odrealniony i tajemniczy – jakby zanurzony w mgle minionych epok.

Najwięcej projektów zrealizowała w reżysersko-scenograficznym duecie z Jackiem Głombem. Wspólnie ożywili takie miejsca jak: hala przemysłowa przy ul. Jagiellońskiej („Zły” Trymanda), dawna fabryka przy ul. Jordana („Szaweł” Roberta Urbańskiego), kamienica przy ulicy Kartuskiej („Łemko” Roberta Urbańskiego) i na ulicy Nowy Świat („Hamlet, książę Danii” w adaptacji Krzysztofa Kopki).  Bulanda projektuje także wystrój wnętrza głównego budynku Teatru Modrzejewskiej. Dlatego puste ściany przysłania pomysłowymi materiałami, a nieużywane fragmenty scenografii i kostiumy ustawia na korytarzach.

Jej projekty były wielokrotnie nagradzane, m.in. w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za scenografie do „Osobistego Jezusa” w reż. Przemysława Wojcieszka i „Zabijania Gomułki” w reż. Jacka Głomba. Jest również autorką scenografii do telewizyjnych wersji „Ballady o Zakaczawiu”, „Wschodów i Zachodów Miasta”, oczekującej premiery „Orkiestry”,  a także do polsko-czeskiego fabularnego filmu „Operacja Dunaj” (wszystkie w reż. Jacka Głomba).

Swoje pomysły Małgorzata Bulanda prezentowała także na Międzynarodowej Wystawie Scenograficznej Prague Quadriennale 2003 i w 2007 roku oraz w pokazie zatytułowanym „Szmaty”, który odbył się w Legnicy podczas Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Miasto” w 2007 roku. Efektem tego ostatniego był album „Szmaty w ruinach” z efektownymi fotografiami prezentującymi teatralne kostiumy w legnickich przestrzeniach.

(żuraw)