W środę 8 lutego wystartował pierwszy polski niekomercyjny portal historyczny poświęcony jednemu miastu. Witryna Liegnitz.pl obejmuje okres w pruski w historii Legnicy, a więc lata 1740-1945. Obejmuje zatem także cały okres niemieckiej historii miejskiego teatru w Liegnitz. W witrynie m.in. niepublikowane po wojnie fotografie ze spektakli teatralnych.

„Przedwojennej Legnicy już nie ma. Tu odbudowujemy ją wirtualnie. Chodzimy jej ulicami, poznajemy ludzi, ich codzienność, pracę i pasje. Bez polityki, bez uprzedzeń. Z miłości do miasta” – napisali na stronie głównej portalu jego twórcy i autorzy, którymi są: przedsiębiorca Zbigniew Brzeziński, historyk Marcin Makuch i Bartłomiej Rodak, dziennikarz „Konkretów.pl”.

Jak zapewniają twórcy, witryna www.liegnitz.pl jest niekomercyjna. Ponad pół tysiąca fotografii i ponad sto tekstów tworzy zarys portretu miasta i jego mieszkańców. To początek, bowiem autorzy tego serwisu zapewniają, że ich celem jest ciągła rozbudowa i poszerzanie bazy informacyjno-ikonograficznej. Dlaczego sięgnęli akurat po ten okres w dziejach miasta? Nie kierowali się motywami ideologicznymi, uznali go jedynie za najintensywniejszy w rozwoju terytorialnym i gospodarczym miasta.

„Teatr Miejski w Legnicy został wybudowany w latach 1841-1842 w miejscu dawnych sukiennic, których ściana zawaliła się w 1833 r. Dotychczas właśnie w jednej z sal sukiennic na pierwszym piętrze przyjezdne trupy aktorskie wystawiały sztuki teatralne. W 1839 r., kiedy zarząd miasta zlecił rozebranie sukiennic, miejscy radni zaczęli zabiegać o zgodę na wybudowanie w tym miejscu teatru.

Teatr zbudowano według projektu Carla Ferdinanda Langhansa jr, znanego architekta. Projektował on budynki mieszkalne i kościoły, ale największe sukcesy odniósł w budownictwie teatralnym. Jego projekty zostały zrealizowane we Wrocławiu (1838-1841), Legnicy, Szczecinie, Dessau i Lipsku. Były one uznawane za bardzo nowoczesne i funkcjonalne, spełniające oczekiwania zarówno artystów, jaki i publiczności. Langhaus budował teatry mogące pomieścić dużą ilość widzów. Miały one widownie w kształcie podkowy i skokowo cofające się balkony oraz szerokie, zazwyczaj trójdzielne proscenia. W ciągu niespełna dwóch lat taki teatr stanął w legnickim rynku.

Prawie cały 1842 rok poświęcono na dekorowanie i wyposażenie budynku. Nad wystrojem wnętrz czuwał prof. Josef Raabe z Wrocławia. 25 grudnia 1842 r. nastąpiło oficjalne otwarcie Teatru Miejskiego w Legnicy. Uwertura jubileuszowa Carla Marii Webera w wykonaniu orkiestry Beniamina Bilsego poprzedziła premierowe przedstawienia sztuki Friedricha Halma „Der Sohn der Wildes””.

To fragment tekstu o początkach legnickiego teatru, który pod koniec tego roku obchodzić będzie 170. rocznicę swoich narodzin, nieco wcześniej świętując także 35-lecie swojej współczesnej, już polskiej historii. Cytowaną notkę ilustrują dwie niepublikowane po wojnie fotografie z przedstawień prezentowanych w Liegnitz w pierwszej połowie lat trzydziestych XX wieku. To sceny z „Carmen” oraz z „Wilhelma Tella”.

(żuraw)