We wtorek 28 kwietnia w Caffe Modjeskiej obejrzałam prezentację – spektakl „Życie jest wielka podróżą”. Aktorami byli uczestnicy Pogotowia Teatralnego, którzy pod opieką Katarzyny Kaźmierczak przygotowali na zajęciach „terapii teatralnej” wzruszające przedstawienie – zapisuje i ocenia Mariola Hotiuk.

Spektakl nie był radosną opowieścią z happy endem, tym bardziej warto było obejrzeć pełną poezji prezentację i zatrzymać się chociaż na chwilę, pomyśleć co czują inni: „w galerii życia, w bezruchu stoją smutne, uszkodzone eksponaty... dusze. Skreślone z ewidencji. Zapomniane, wypchnięte poza ramy.”  

Tematem pokazanych scenek były przeżywane przez bohaterów prezentacji (i przez nas wszystkich) codzienne sytuacje. W foyer teatralnym, aktorzy opowiadali o swojej samotności. Finałowa scena okraszona była pięknymi zdjęciami Adeli Bigosińskiej. Najlepszym komentarzem do spektaklu i zajęć jest napisany, już  po prezentacji, wiersz Elżbiety Klijanowicz:

We współczesnym świecie,
Gdzie wszystko jest wyliczone
Każda minuta sekunda życia.
Gdzie życie toczy się w biegu

Często mijamy się obojętnie
Samotni w cierpieniu,
W miłości
W swoim zaślepieniu...

Warto więc może czasem
Zatrzymać się, usiąść obok siebie.
Dostroić  się do tonu drugiego człowieka
Wysłuchać melodii jego duszy.

Dopiero w harmonii z innymi
Możemy usłyszeć brzmienie własnej duszy.
W świecie, gdzie często dla siebie jesteśmy  tylko ciszą,
Chwilą w nic nie istnieniu.

Podarujmy sobie czasem kilka dźwięków radości i zrozumienia.

Zasłyszane po spektaklu:
„Ale to było smutne…”
„Życie nie składa się z samych fajerwerków”
„Zbyt dołujące, oczekiwałem czegoś innego”
„Za bardzo nas przyzwyczajono do amerykańskich happy-endów”

Zespół „Pogotowia Teatralnego”
Życie jest wielką podróżą. są różne etapy w życiu. Dla nas przygotowanie tego spektaklu też stanowi ważny moment życiowy. Wspólne spotkania, praca były czymś wspaniałym. Spektakl stanowi wyraz tego, co płynie z naszej duszy, tego z czym się borykamy na co dzień. Aktualny stan zdrowia pozwolił nam na realizację tego przedsięwzięcia. Scenki z których składało się przedstawienie to ważne dla nas sytuacje życiowe i ilustracja poezji naszej koleżanki Eli Klijanowicz.
Sam występ budził wiele emocji. Jest nam trochę smutno, ze już zakończyliśmy ten miły etap wspólnej pracy i… pozostaje znowu samotność…
Mamy nadzieję, że spotkamy się znowu, by realizować następne pomysły.

Podziękowania
Chcemy podziękować Kasi Kaźmierczak za stworzenie rodzinnej atmosfery przy pracy „Pogotowia Teatralnego”, co działa niezwykle terapeutycznie. Dziękujemy również Adeli Bigosińskiej za wykonanie zdjęć i prezentacji, Oli Lesiak za wsparcie duchowe i nie tylko, Bocianowi za wsparcie w obsłudze technicznej i Andrzejowi Janidze za montaż audio.
Specjalne podziękowania dla Kaja Naczyńskiego za udział w występie!!!

Ciekawostka
Na występie , w pierwszym rzędzie siedziała pani megafonistka z legnickiego dworca, która rozpoznała swój głos zapowiadający pociągi nagraniach zarejestrowanych przez grupę „Pogotowia Teatralnego” na dworcu. Dobrze, że nie zażądała praw autorskich…

Od Katarzyny Każmierczak- opiekuna grupy
Praca z „Pogotowiem Teatralnym” to dla mnie ważne doświadczenie; wiele wspólnych przeżyć i kolejny już wspólny projekt. Zrealizowaliśmy „Piszę do Ciebie stamtąd…” projekt którego efektem finalnym było wydanie tomiku wierszy, „Miasto Mikołajów”- imprezę plenerową dla dzieci i spektakl „Życie jest wielką podróżą…”

Cieszę się, że teatr ma działanie terapeutyczne, pomaga dotrzeć do siebie i do drugiego człowieka, ze jest pretekstem do wielu ważnych spotkań nie tylko w sytuacji widz-aktor.

Mariola Hotiuk, Katarzyna Kazimierczak