Drukuj
Koncerty, pokazy wideo i warsztaty złożą się na kolejną edycję dorocznego festiwalu multimediów, który od 14 lat organizowany jest w legnickim Teatrze Modrzejewskiej. Impreza wystartuje w czwartek 18 września, a jej finałowym akcentem będzie niedzielny (21 września) koncert “Maria Awaria” w wykonaniu Marii Peszek, będący jednocześnie zapowiedzią drugiej edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego “Miasto” (wrzesień 2009).

Festiwal Form Audiowizualnych INTERMEDIALE, wcześniej pod nazwą Legnickich Prezentacji Sztuk Medialnych, odbywa się w Teatrze Heleny Modrzejewskiej od 1994 roku. Jego ideą jest promowanie sztuki kreowanej przy zastosowaniu nowych mediów, a w szczególności technik audiowizualnych wykorzystywanych w realizacjach typu live-act.

Festiwal stanowi przegląd aktualnych tendencji we współczesnej sztuce performance, ukazuje nowe prądy w sztuce video, oferuje wgląd w najnowsze kierunki w muzyce elektronicznej, eksperymentalnej i industrialnej. Zamierzeniem organizatorów jest ukazywanie wzajemnych wpływów jakie wywierają na siebie rozwój nowoczesnych technologii i sztuki elektronicznej wytworzonej w oparciu o użycie nowych mediów.


koncerty 19 września:

Jeff Gburek jest multidyscyplinarnym artystą, gitarzystą, twórcą muzyki elektronicznej, malarzem i poetą. Studiował kompozycję w Darmstadt. Współpracował z takimi artystami jak Teatr Tańca Ephia w Djalma Primordial Science, Keith Rowe, Tetuzi Akiyama, Michael Vorfeld, Lucio Capace and Yannick Franck. W swojej twórczości angażuje nowatorskie techniki gry na gitarze elektrycznej, przetwarzając i łącząc gitarowe brzmienia, w wyniku czego powstaje paradygmatyczna struktura w której kontrastują ze sobą subtelne gitarowe pianissima i ekstatyczne pulsowanie elektroniki.

Suture Navigator - wrocławski projekt łączący działania muzyczne i video art. Terytorium twórczych poszukiwań to obrzeża gatunków określanych jako dark ambient, abstract electronic i minimal music. Suture Navigator stwarza dźwiękowe przestrzenie o gęstej, nasyconej fakturze, charakteryzujące się wielowątkowością zdarzeń brzmieniowych i oszczędnym wykorzystaniem struktur rytmicznych. Twórcze strategie i założenia zbliżają propozycje formacji do obszarów penetrowanych z jednej strony przez klasyków niemieckiej sceny elektronicznej i kraut rocka, z drugiej budzą skojarzenia z nowoczesną elektroniką spod znaku lo-fi i glitch. Materiał muzyczny SN powstaje przy użyciu zarówno instrumentarium elektronicznego (stare, cyfrowe procesory dźwięku, samplery, syntezatory analogowe i cyfrowe systemy modularne) jak i akustycznego (spreparowane brzmienie skrzypiec i fletów), oraz innych technik, opierających się na zastosowaniu źródeł dźwięku, takich jak szpulowy magnetofon reporterski, czy zabytkowe odbiorniki radiowe. Suture Navigator to: SLA (koncepcja, elektronika, sound design), DRU (skrzypce), ADR (flety, elektronika) i NEL (wizualizacje).

Head58m – na tegorocznym festiwalu zaprezentuje nowy multimedialny projekt zainspirowany cyklem hermetycznych rycin - “Mutus Liber”. Surowy, postindustrialny klimat w połączeniu z hipnotyczno-transowymi obrazami wideo. Rytuał i tajemnica, niepokój połączony z tęsknotą, destrukcja, zapomnienie…

Vladimír Hirsch to twórca łączący takie gatunki i nowe formy współczesnej klasyki, dark ambient, i industrial. Poprzez elektroniczną instrumentację i wykorzystanie nowych cyfrowo wygenerowanych brzmień, za sprawą zastosowania klasycznych instrumentów i zestawienia ich z elektroniką w jedną strukturę, jego muzykę charakteryzuje typowy dla współczesnej kultury, postindustialny posmak. Dzięki temu, usiłuje dosięgnąć organicznego wcielenia, złączenia się pozornie różnych, sprzecznych ze sobą elementów w żywa formę, którą nazywa muzyką zintegrowaną.

Schloss Tegal - to Richard Schneider i MW Burch. Ich muzyka to ekstremalna i oszałamiająca dawka psychologicznych halucynacji, ściany hałasu i podświadomych, ukrytych obrazów. Projekt zaliczany jest do najważniejszych dla amerykańskiej sceny dark ambient/industrial. Grupa zdołała ukształtować własny, rozpoznawalny styl. Wyprodukował pięć albumów oraz brał udział w niezliczonych kompilacjach, wydawanych na całym świecie. Swoją gęstą muzyką eksplorował zarówno niedostępne obszary aktywności pozaziemskiej jak i zupełnie bliskie. Struktura basowych dronów, mrocznych dźwiękowych kolaży o niesamowitej atmosferze, emitowanych przez ST ma jawny psychoaktywny wymiar.


koncerty 20 września:

Fractional to solowy projekt eksperymentalnego elektro, pod którym kryje się belgijski artysta Pierre Remy. Jego muzykę można zakwalifikować jako niepokojącą elektronikę z posmakiem gotyku i silnym wpływem klimatu jungle. Breakbeatowe eksperymenty łączą się tu w konstrukcje z elektroniką i czystym industrialem, gdzie trzaski i hałasy subtelnie okalają delikatnie ukazujące się melodie i rytmy.

The Embryonal Position – formacja działająca na obszarze sztuk audiowizualnych. Istnieją od 1990 roku. Ich twórczość jest dość różnorodna, od minimalistycznych klimatów z właściwym tej formie hipnotyczno-rytualnym zacięciem, po obudowaną głębokimi, wielopiętrowymi pasażami syntezatorów i konfiguracjami sampli elektronikę. To klimatyczny dark ambient, mroczne, ekstatyczne i magiczne motywy rytualnej muzyki etnicznej oraz flirty z bitami ery techno. To multimedialna opowieść penetrująca rejony podświadomości, świat podskórnych, skrywanych żądz i wyzierających spoza nich subtelnych pragnień, sfery wrażliwości magicznej i heretyckiej. Muzyka perwersyjna i okrutna, głęboka i piękna.

Cotton Ferox - szwedzki duet, Carl Abrahamsson i Thomas Tibert, w dwóch projektach, jako White Stains i jako Cotton Ferox, grają razem od 1980 r. Ich muzyka oscyluje wokół dark ambientu, dubowej i drum'n'bassowej elektroniki, jednak korzenie ich twórczości tkwią w klasycznym industrialu i wyrastają ze współpracy z takimi twórcami tego nurtu jak, Genesis P.-Orridge (Throbbing Gristle, Psychic TV, Thee Majesty) i Michael Moyniham (Non, Blood Axis). Obecnie grupa ewoluowała i przekształciła swoją twórczość z czysto muzycznej , w szeroko pojęty multimedialny akt performance, łączący w sobie muzykę, film, fotografię i “słowo mówione”. Poprzez zestawienie ze sobą audiowizualnych impresji i ekspresji, Cotton Ferox zmierza w swojej twórczości do udowodnienia, że jest możliwe uzyskanie poczucia wolności w naszym obłąkanym świecie, chociażby przez krótką chwilę koncertu, spędzoną wspólnie z publicznością.


Pokazy wideo 19 i 20 września:

Platform DigiVAF(ex) Display to edukacyjny projekt, powstały w ramach Festiwalu Nowych Mediów DigiVAF(ex) w Bańskiej Bystrzycy na Słowacji . Projekt ukazuje i wspiera twórczy porces edukacji w dziedzinie sztuki elektronicznej w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Zaplanowany na lata 2004-2011, koordynowany jest przez słowackiego twórcę video, wykładowcę technik audio-wideo i mediów elektronicznych, Michała Murina, który wspólnie z Jurajem Valicą, dokonał selekcji 25 najbardziej charakterystycznych prac studentów katedry nowych mediów.

Arkadiusz Bagiński - jest absolwentem Wydziału Artystyczno-Pedagogicznego Uniwersytetu Śląskiego. Zajmuje się grafiką i rysunkiem, uprawia performance. Jego sztuka ma charakter postekspresjonistyczny i krytyczny, ujawnia inspiracje ekspresjonizmem niemieckim, teorią podświadomości zbiorowej C.G. Junga. Jest autorem filmów animowanych i eksperymentalnych (np. "System"), także akcji multimedialnych w przestrzeni miejskiej jak "Rytuał".

Imperium Zona (2006)
realizacja: Arkadiusz Bagiński, zdjęcia: Tomasz Sobański, animacje: Rafał Zaremba, Wojciech Majewski, muzyka: Maciej Frett, Aureliusz Pisarzewski.

“To niezwykła impresja, pokazująca wyludnione miasto Prypeć, krajobrazy z okolic czarnobylskiej elektrowni. Obrazy utrzymane w konwencji czerni i bieli podkreślają pustkę miejsca, które przed laty tętniło życiem i pracą elektrowni – dumy Związku Radzieckiego. To jakby wizyta na innej planecie, bez ludzi. Wielkie blokowiska, tysiące okien, ulice, chodniki. Surrealistyczny obraz pogłębiają niszczejące ściany, popękane mury, zdewastowane pokoje, klatki schodowe, Apokaliptyczna pustka – gdzie nie ma żywej duszy i nikt nie zamieszka po wsze czasy.

Czarnobyl moje życie (2006)
realizacja: Andrzej Jóźwik, Wojciech Majewski, zdjęcia: Jacek Majewski, Tomasz Sobański, Arkadiusz Bagiński, muzyka: Matt Howden.

“Dokumentalny film pokazuje dzisiejsze życie Zony. Wędrujemy kolejno przez Kijów, Czarnobyl, Prypeć i Ilincy – wieś w zamkniętej strefie. O Zonie opowiada przewodnik Siergiej, który w Czarnobylu pracuje już 24 lata. Opowiada o próbach odbudowy reaktora po awarii, kąpielach w prypeckim basenie jeszcze w 1990 r. i o przyjazdach do miasta jego byłych mieszkańców w rocznice awarii…”