40-lecie polskiej sceny dramatycznej w Legnicy i 175-lecie teatralnego obiektu w centrum miasta. Ta wielowątkowa historia przypomniana została w cyklu wydarzeń jubileuszowych, które zorganizowano w okresie od wiosny do jesieni 2017 roku, a których kulminacją było pięciodniowe święto legnickiego teatru w dniach 23-27 listopada.
27 listopada 1977 roku premiera „Lata w Nohant” Jarosława Iwaszkiewicza w reżyserii Józefa Wyszomirskiego rozpoczęła historię polskiej sceny dramatycznej w Legnicy, na którą złożyły się dzieje trzech instytucji: państwowego Teatru Dramatycznego w Legnicy (1977-1991), wojewódzkiego Centrum Sztuki-Teatr Dramatyczny w Legnicy (1991-1998) oraz samorządowego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy (1999 – do dziś). Główną siedzibą legnickiego teatru jest neorenesansowy obiekt, który powstał w latach 1841-42 wg projektu Carla Ferdinanda Langhansa (syna autora berlińskiej Bramy Brandenburskiej), twórcy teatrów m.in. we Wrocławiu, Szczecinie i Lipsku. Uroczyste otwarcie niemieckiej sceny w Liegnitz odbyło się w dniu Bożego Narodzenia, 25 grudnia 1842 roku, wraz z premierą sztuki Friedricha Halma „Syn puszczy” („Der Sohn der Wildnis”), którą wystawił wędrowny zespół Carla Heinricha Butenopa. Tak zaczęła się, licząca 175 lat, historia legnickiego teatru, którego dzieje były równie burzliwe, jak historia miasta, a który był nie tylko siedzibą Stadttheater Liegnitz (1842-1945), ale także: Rosyjskiego Teatru Dramatycznego Północnej Grupy Wojsk ZSRR (1945-1964) oraz Legnickiego Domu Kultury (1964-1977) po przejęciu obiektu przez polską administrację miasta. Ta wielowątkowa historia przypomniana została w cyklu wydarzeń jubileuszowych, które zorganizowano w okresie od wiosny do jesieni 2017 roku, a których kulminacją było pięciodniowe święto legnickiego teatru w dniach 23-27 listopada 2017 roku.
WYDARZENIA ARTYSTYCZNE
BIESY. Głównym akcentem artystycznym kulminacji jubileuszu legnickiego teatru były dwa premierowe przedstawienia „Biesów” wg Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Jacka Głomba, które stały się 251 premierą na polskiej scenie dramatycznej w Legnicy (23 i 24 listopada na głównej Scenie Gadzickiego), a przy tym pierwszą w historii legnickiej sceny adaptacją powieści tego rosyjskiego pisarza. Reżyser skorzystał z najnowszego tłumaczenia tej powieści (2010 r.) która jest dziełem Adama Pomorskiego, wybitnego znawcy materii: socjologa, historyka idei, eseisty i krytyka literackiego, tłumacza literatury pięknej z języka rosyjskiego, niemieckiego, angielskiego, białoruskiego i ukraińskiego, trzykrotnego laureata Nagrody „Literatury na Świecie”, a od 2010 prezesa Polskiego PEN Clubu. Adaptacji powieści dokonał kierownik literacki legnickiego teatru Robert Urbański, a jednym z jej celów było umożliwienie w przedstawieniu jubileuszowym pełnokrwistej prezentacji oraz scenicznych umiejętności pełnego składu legnickiego zespołu aktorskiego. Podobne przesłanki sprawiły, że w realizacji spektaklu uczestniczyli twórcy trwale związani z legnicką sceną: Małgorzata Bulanda (scenografia), Bartosz Straburzyński (muzyka) i Witold Jurewicz (ruch sceniczny). Podwojenie premiery było koniecznością związaną z udziałem w jubileuszu licznej grupy zaproszonych gości, w tym ponad 200 osób spoza Legnicy, które w przeszłości związane były zawodowo z legnicką sceną teatralną, w tym aktorów i reżyserów ze wszystkich okresów jej 40-letniej działalności, ale także krytyków i recenzentów. Wybór „Biesów” na premierę jubileuszową na legnickiej scenie nie był dziełem przypadku. Reżyser, a przy tym dyrektor legnickiego Teatru Modrzejewskiej, kierował się zarówno ponadczasowymi walorami i wagą dzieła Dostojewskiego, jak i specyfiką miejsca, w którym je zrealizowano. Motywy te objaśnił tekst Grzegorza Żurawińskiego (redaktora internetowej Legnickiej Gazety Teatralnej @KT) „Legnica with a view to Russia”, który ukazał się równolegle z premierą w listopadowo-grudniowym numerze dwumiesięcznika New Eastern Europe wydawanego przez miasto Gdańsk, Europejskie Centrum Solidarności oraz Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego we Wrocławiu.
KONCERT „NASZA MUZYKA”. Prezentacja na żywo piosenek i utworów instrumentalnych z legnickich spektakli teatralnych z lat 1995-2015 w nowych aranżacjach instrumentalisty i kompozytora Łukasza Matuszyka, swoistego muzycznego „the best of” legnickiej sceny w wykonaniu grupy śpiewających aktorów legnickiego zespołu, była najbardziej radosnym akcentem jubileuszowego święta. Wypełniona po brzegi widownia Sceny Gadzickiego była 26 listopada świadkiem entuzjastycznych reakcji publiczności i wielokrotnych bisów. Obecny na koncercie Józef Jasielski, były dyrektor legnickiego teatru, który w latach 80. ub. wieku nadał mu wyrazisty kształt artystyczny, nie krył podziwu dla tego, co zobaczył i usłyszał: - To było fantastyczne! Świetny koncert, kapitalnie zaaranżowany i zagrany. Absolutny profesjonalizm, moc energii i jeszcze więcej emocji. Chciałbym mieć tak śpiewające aktorki w czasach, gdy robiłem spektakle w Legnicy. Mogę wam tylko pozazdrościć – podsumował. Na scenie wystąpiło ośmioro instrumentalistów: Przemysław Pacan, Piotr Sypień, Dariusz Befaltowski, Robert Kamalski, Andrzej Janiga, Marta Sochal-Matuszyk, Amadeusz Naczyński oraz kierownik muzyczny całego przedsięwzięcia Łukasz Matuszyk, zaś partie wokalne były dziełem legnickich aktorów. Śpiewali solo, w duetach, tercetach i zespołowo: Zuza Motorniuk, Katarzyna Dworak, Ewa Galusińska, Małgorzata Urbańska, Magda Skiba i Mateusz Krzyk (z gościnnym udziałem Wiry Lewków z legnickiego chóru „Axion”). Kolejne wykonania ilustrowane były archiwalnymi zdjęciami ze spektakli, dla których zostały stworzone. Od najstarszych „Narkotyków” z 1995 roku z muzyką Pawła Moszumańskiego po najnowszą, skomponowaną przez zespół Kormorany do sztuki z 2015 roku, jaką był „Car Samozwaniec, czyli polskie na Moskwie gody”. Oryginalnym pomysłem w realizacji koncertu było to, że każdy utwór w nowej aranżacji poprzedzony był odtworzeniem fragmentu zapisu pierwotnego nagrania. Koncert był promocją płyty pod tym samym tytułem, którą wydano z okazji jubileuszu.
MODRZEJEWSKA NA EKRANIE. W dorobku legnickiej sceny jest osiem realizacji dla Teatru Telewizji. Były to kolejno: „Pasja” (1996), "Ballada o Zakaczawiu" (2002), Made in Poland” (2005), „Wschody i Zachody Miasta” (2005), „Kwiaty polskie”(2005), "Plac Wolności" (2007), „III Furie” (2012) oraz "Orkiestra" (2013). Emitowano je wielokrotnie w różnych kanałach TVP, a reżyserowali: Jacek Głomb (czterokrotnie) oraz Waldemar Krzystek, Przemysław Wojcieszek, Lech Raczak i Marcin Liber. Cztery z tych telewizyjnych realizacji zaprezentowano z okazji jubileuszu bezpłatnie na ekranie Sceny Gadzickiego. Były to: „Ballada o Zakaczawiu” i „Orkiestra” (25 listopada) oraz „Wchody i Zachody Miasta” i „Made in Poland” (27 listopada).
WYDAWNICTWA
Dzięki środkom, które legnicki teatr otrzymał na jubileuszowe obchody z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz od samorządu województwa dolnośląskiego legnicki Teatr Modrzejewskiej wzbogacił się o trzy wydawnictwa, które dokumentują jego artystyczne dzieje. To oferta dla teatromanów, teatrologów, recenzentów, badaczy historii polskiej sceny, czyli profesjonalistów, ale też dla miłośników teatru oraz wszystkich, którzy kolekcjonują wydawnictwa związane z lokalną historią swojej małej ojczyzny. Wszystkie można kupić w teatralnej kasie biletowej.
SBIEKTYWNA HISTORIA LEGNICKIEGO TEATRU. Wydawnictwo jest bogato ilustrowaną zdjęciami, blisko 200-stronicową obszerną monografią obejmującą 40 lat dziejów polskiej sceny dramatycznej w Legnicy. To unikatowy, bo pełny opis dokumentacyjny 250 spektakli wyprodukowanych w legnickim teatrze w latach 1977-2017 zawierający wszelkie podstawowe informacje o tych realizacjach, takich jak: autor i tytuł sztuki, nazwiska realizatorów spektakli, obsada, data i miejsce premiery (legnicki teatr grał na wielu scenach, także czasowo adaptowanych dla sztuki pozateatralnych przestrzeniach miasta). Całość uzupełniona jest o spis wszystkich 802 pracowników, którzy kolejno wpisali się w dzieje Teatru Dramatycznego (1977-1991), Centrum Sztuki - Teatr Dramatyczny (1991-1998) i od 1999 roku Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. Książka jest zaktualizowaną o opis lat 2008-2017 wersją trzech wcześniejszych publikacji, z których każda obejmowała kolejne epoki w dziejach teatru. Powstało pierwsze zintegrowane w całość opracowanie, na które złożyły się także wprowadzające w historię teksty czworga autorów, którzy swoimi publikacjami przez lata towarzyszyli legnickiej scenie: Krzysztofa Kopki, Beaty Adamek, Leszka Pułki i Magdy Piekarskiej. Opisane przez nich historie to subiektywne spojrzenie na dzieje legnickiego teatru i tworzących w nim artystów.
DRAMATY MODRZEJEWSKIEJ. Druga antologia sztuk napisanych dla teatru w Legnicy. Po dziesięciu latach ukazał się drugi tom publikacji zawierającej teksty dramatów, które powstały na zamówienie lub z inspiracji legnickiego teatru i były przeznaczone do wystawienia na jego scenach. Książka wydana we współpracy z gdańską oficyną Słowo/obraz terytoria zawiera sześć kolejnych tekstów dramatycznych, dla których legnicka scena była miejscem premiery. Są to: "Łemko" Roberta Urbańskiego, "Czas terroru" Lecha Raczaka (na motywach "Róży" Stefana Żeromskiego), "Pierwsza komunia" Pawła Kamzy, "III Furie" Sylwii Chutnik, Magdy Fertacz i Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk, "Orkiestra" Krzysztofa Kopki oraz "Droga śliska od traw. Jak to diabeł wsią się przeszedł" Katarzyny Dworak-Wolak i Pawła Wolaka. To dramaty znane, dyskutowane, nagradzane, będące podstawą głośnych przedstawień. Ważnym uzupełnieniem tego wydawnictwa jest obszerny wstęp Jolanty Kowalskiej, teatrolożki, recenzentki, dziennikarki telewizyjnej współpracującej m.in. z miesięcznikiem Teatr, autorki książki "Spacer po barykadach", czyli przewodnika po najciekawszych teatralnych szlakach ostatnich lat wiodących do Wrocławia, Wałbrzycha, Legnicy i Jeleniej Góry. To fachowe i wnikliwe spojrzenie uważnej obserwatorki legnickiej sceny, które przybliża jej specyfikę i odrębność uzupełnione o historię wybranych utworów, wskazującą na ich nowe i nieodkryte dotąd znaczenia.
PŁYTA „NASZA MUZYKA”. Idea utrwalenia na płycie muzycznych hitów z legnickich spektakli zrodziła się we wrześniu 2009 roku podczas koncertu „Nasza muzyka”, który był finałowym akcentem drugiej edycji festiwalu teatralnego „Miasto”. Entuzjastyczne reakcje publiczności sprowokowały pomysł, by dokonać profesjonalnych nagrań i wydać płytę dokumentującą dorobek kompozytorów współpracujących z legnickim teatrem, a przy tym nieprzeciętne umiejętności wokalne miejscowych aktorów. Jubileusz 40-lecia teatru pozwolił zrealizować to zamierzenie. Powstał album z muzyką i piosenkami w nowych aranżacjach, które są dziełem instrumentalisty i kompozytora Łukasza Matuszyka, który był także kierownikiem muzycznym tego przedsięwzięcia. Płyta zawiera 19 utworów, w tym 13 z partiami wokalnymi, których autorami są: Paweł Moszumański, Bartosz Straburzyński, Rafał Kowal, Łukasz Matuszyk, Lech Jankowski, Paweł Czepułkowski i Michał Litwiniec, Pavel Helebrand, Jacek Hałas oraz zespoły Kura i Kormorany. To muzyka skomponowana do kilkunastu legnickich spektakli powstałych po 1995 roku. Takich m.in. jak: „Narkotyki”, „Młoda śmierć” i „Zły”, przez „Balladę o Zakaczawiu”, „Portowa opowieść”, „Łemko”, aż po ostatnie produkcje, takie jak „Komedia obozowa”, „Konferencja ptaków”, „Orkiestra” czy „Car Samozwaniec, czyli polskie na Moskwie gody”. Profesjonalnych nagrań dokonano wiosną i latem w RecPublicaStudios, w największym i najnowocześniejszym studiu nagraniowym w Polsce w Lubrzy koło Świebodzina (nagrywali w nim m.in.: Maryla Rodowicz, Kazik, Myslovitz, Gaba Kulka, Lemon, Katarzyna Groniec, Blue Caffe i wielu innych) oraz w studio Bertolomei we Wrocławiu. W nagraniach uczestniczyli: Przemysław Pacan, Piotr Sypień, Dariusz Befaltowski, Robert Kamalski, Andrzej Janiga, Marta Sochal-Matuszyk, Amadeusz Naczyński, Piotr Hałaj oraz Łukasz Matuszyk. Zarejestrowane na płycie piosenki śpiewają: Ewa Galusińska, Katarzyna Dworak, Zuza Motorniuk, Magda Skiba, Małgorzata Urbańska oraz Mateusz Krzyk. W wokalizach głosu użyczyli także Wira Lewków i Marta Sochal-Matuszyk.
WYSTAWY
TEATR 40. Udostępniona publiczności pod koniec kwietnia 2017 roku wystawa jest ekspozycją nietypową, bo zwiedzać ją można wyłącznie grupowo i pod opieką teatralnych przewodników. Jej kluczowym elementem jest bowiem kilkudziesięciominutowa wędrówka po skomplikowanym labiryncie korytarzy i wnętrz składających się współcześnie na teatralny obiekt, który w przeszłości połączył ze sobą osiemnastowieczny barokowy Stary Ratusz (do początku XX wieku był siedzibą władz miejskich Liegnitz), dziewiętnastowieczny budynek Teatru Miejskiego, ale też fragment jednego z szesnastowiecznych Kramów Śledziowych. Sama ekspozycja w aranżacji teatralnej scenografki Małgorzaty Bulandy, którą ulokowano na kilku poziomach i w wielu teatralnych zakamarkach (miejsca te nie są na co dzień dostępne publiczności), dokumentuje artystyczny dorobek polskiego teatru, którego historia zaczęła się jesienią 1977 roku. Z archiwów i magazynów wydobyte zostały elementy scenografii i wystroju sceny, kostiumy, rekwizyty, sprzęt ze scenicznego zaplecza technicznego, plakaty, banery i dziesiątki fotografii. Na pięciu telewizyjnych ekranach można oglądać fragmenty przedstawień, ale także filmowe reportaże z artystycznych podróży i pozateatralnych, często zrujnowanych przestrzeni, które wykorzystywano w legnickich spektaklach. Podczas wędrówki zwiedzającym towarzyszy opowieść o historii legnickiego teatru, zaś tłem dla niej jest muzyka z teatralnych przedstawień. W okresie od kwietnia 2017 do stycznia 2018 wystawę obejrzało ponad tysiąc osób w trzydziestu zorganizowanych grupach.
TEATR W SERCU MIASTA. Tym wspólnym tytułem opatrzono nie jedną, ale cykl trzech kolejno po sobie następujących wystaw w teatralnym holu Starego Ratusza, które – w oczekiwaniu na listopadową kulminację jubileuszowych obchodów, których preludium stanowiły - ilustrowały i przybliżały całą 175-letnią historię teatru ulokowanego w legnickim Rynku. Cześć pierwsza (wernisaż we wrześniu 2017 roku) poświęcona została ponad stuletniej (1842-1945) niemieckiej historii Stadttheater Liegnitz. Cześć druga ilustrowała radzieckie dzieje Rosyjskiego Teatru Dramatycznego Północnej Grupy Wojsk ZSRR (1945-1964), który na blisko 20 lat ulokowano w poniemieckim obiekcie miejskiego teatru (wernisaż w październiku 2017 z udziałem rosyjskiego historyka Jurija Asaułowa, który przygotowuje książkę o tej najmniej znanej części dziejów teatru w Legnicy). Trzecia odsłona tej ekspozycji (wernisaż w listopadzie 2017) poświęcona została historii polskiego teatru w Legnicy w latach 1977-1994. Żadna z tych trzech ekspozycji cyklu nie miała jednak ambicji dokumentalnych. Historię przedstawiano na sposób artystyczny, nie muzealny, tworząc impresje w scenerii świata, którego od dawna już nie ma. Po kolei na wszystkich wystawach cyklu prezentowano unikatowe dokumenty, szkice, plakaty, afisze, artykuły lokalnych gazet i fotografie w artystycznej aranżacji wykorzystującej teatralne symbole, kostiumy i rekwizyty.
TWARZE MODRZEJEWSKIEJ. Tę jubileuszową fotograficzną wystawę od czerwca do grudnia 2017 roku oglądać mogli wszyscy spacerujący po legnickim Rynku. Wielkoformatowe fotogramy teatralnego fotografika Karola Budrewicza ulokowano bowiem na zewnątrz teatralnego budynku, na drzwiach i okalających go z dwóch stron witrynach. Adekwatnie do tytułu ekspozycji autor pokazał na niej inscenizowane, czasami żartobliwie, portrety (głównie grupowe) niemal kompletu aktualnych pracowników legnickiej sceny. Sens wystawy polegał na tym, by na zdjęciach pojawili się nie tylko aktorzy, ale także ci z pracowników teatru, którzy nie występują przed publicznością, nie pojawiają się w fotograficznych czy filmowych serwisach dziennikarskich. Ekspozycja była plastycznym dowodem, że teatr to liczna drużyna specjalistów różnych dziedzin, dzięki której artyści mogą uprawiać sztukę.
40 LAT POLSKIEJ SCENY W LEGNICY. Taki tytuł nadano mobilnej wystawie, którą ulokowano na odsłoniętej naczepie wielotonowego TIR-a, na którą załadowano wielkogabarytowe elementy scenografii z kilku legnickich przedstawień teatralnych. Całość zaaranżowano tak, by ekspozycja widoczna była zarówno w trakcie jazdy, jak i postoju pojazdu, na który załadowano: drewniany czołg z „Operacji Dunaj”, olbrzymi but z „Titi i Nunu”, czyli bajki patronki teatru Heleny Modrzejewskiej, blaszanego konia, który płonął podczas „Placu Wolności” oraz wielki statek, który posłużył w spektaklach „Axur, król Ormus” oraz „Wschody i Zachody Miasta”. Od 6 do 11 czerwca wystawa odwiedziła kilkanaście miejsc, które gromadzą ludzi (parkingi hipermarketów, przykościelne place, teren przyszkolny na Zakaczawiu, parking legnickiej giełdy, główna aleja miejskiego parku). Celem tej mobilnej ekspozycji, której towarzyszyły opowieści o teatrze i muzyka z jego przedstawień, było zaciekawienie teatrem i jego historią nawet tych mieszkańców miasta, którzy w nim nigdy nie byli. Wystawa podobała się szczególnie dzieciom, które mogły dotknąć eksponatów lub zrobić sobie na ich tle pamiątkowe zdjęcia.
INNE WYDARZENIA
TEATR JÓZEFA JASIELSKIEGO W LEGNICY. Wspomnieniowy panel dyskusyjny i spotkanie z reżyserem, który artystycznie dowodził legnicką sceną lat 80-tych ubiegłego wieku (26 listopada w holu Starego Ratusza) i był pierwszym twórcą, który nadał mu wyrazisty i zapamiętany kształt artystyczny. Wzruszające i bardzo udane spotkanie jubileuszowe, które prowadził dyrektor legnickiego teatru Jacek Głomb, miało też innych uczestników i bohaterów, w tym aktorów legnickiej sceny kierowanej przez Jasielskiego: Mariana Czerskiego, Krystynę Wójcik i Wojciecha Stawujaka, ale też zasiadających wśród słuchaczy Tomasza Kwietko-Bębnowskiego i Przemysława Kapsę, ówczesnego dyrektora naczelnego teatru Tadeusza Masojcia oraz teatralnego recenzenta przedstawień tamtych lat, byłego dziennikarza Gazety Robotniczej, Krzysztofa Kucharskiego. Było to wspomnienie wyjątkowo trudnego dziesięciolecia, nie tylko dla teatru. Najpierw rozpolitykowania i solidarnościowego zrywu, potem represji i ograniczeń stanu wojennego, a na koniec zmiany ustroju. Był to także czas, gdy na scenie królowała klasyka dramatu, wielka literatura, romantycy. Spod reżyserskiej ręki tego twórcy wyszły m.in.: "Dziady" (1984), "Nie-Boska Komedia” (1986), „Balladyna" (1983), "Lilla Weneda" (1985), dwukrotnie "Wesele" (1982, 1985), „Makbet” (1982), "Hamlet" (1986), „Don Juan" (1981), "Wariat i zakonnica” (1985). - Było to pierwsze dobre dziesięć lat w historii teatru w małym mieście. Przed dyrekcją Jacka Głomba był to najlepszy czas dla teatru w Legnicy - oceniał Krzysztof Kucharski.
PROMOCJA DRAMATÓW MODRZEJEWSKIEJ. Otwarte dla publiczności spotkanie z w teatralnej kawiarni Caffe Modjeska (25 listopada) z autorami sztuk napisanych dla legnickiego teatru, które znalazły się w drugim tomie antologii „Dramaty Modrzejewskiej”. W rozmowie, którą prowadziła Katarzyna Knychalska, legnicka dramatopisarka, redaktor naczelna kwartalnika teatralnego "Nietak!t" i portalu Teatralny.pl uczestniczyli: Lech Raczak, Krzysztof Kopka, Robert Urbański i Paweł Wolak. Czy teksty z “Dramatów Modrzejewskiej” mają szansę na drugie życie poza legnicką sceną? – to był główny przedmiot dociekań uczestników spotkania. - Przeszkodą jest stereotyp, przyklejona im gęba, że są wyłącznie legnickie. Podobnie jak mitem jest, że legnicki teatr realizuje swoje sztuki według jednej konwencji, według założeń, które znalazły się w opublikowanym kilka lat temu „Manifeście kontrrewolucyjnym” – na co zwrócił uwagę uczestniczący w spotkaniu szef legnickiej sceny Jacek Głomb, jeden z czworga autorów tego artystycznego manifestu (wraz z Katarzyną Knychalską, Krzysztofem Kopką i Robertem Urbańskim). Spotkanie było też okazją do wspomnień kontrowersji, lęków i anegdot związanych z legnickimi realizacjami, jakie pozostały w pamięci jego uczestników.
JUBILEUSZOWA GALA. Odznaczenia, nagrody, gratulacje i życzenia były oficjalnym elementem gali, która odbyła się 25 listopada na legnickiej Scenie Gadzickiego. Podczas uroczystości dyrektor Departamentu Narodowych Instytucji Kultury MKiDN Agnieszka Komar-Morawska wręczyła Teatrowi im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", który przyznał jubilatowi Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wicepremier Piotr Gliński. Decyzją Prezydenta RP Złoty Medal za Długoletnią Służbę przyznano wieloletniej pracownicy teatralnych warsztatów Annie Sokół. W imieniu prezydenta odznaczenie wręczył dyrektor generalny Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego Mirosław Ziajka. Minister kultury odznakami Zasłużony dla Kultury Polskiej wyróżnił grupę pracowników teatru, Byli to: Magdalena Drzewiecka, Katarzyna Jankowska, Małgorzata Jantura, Andrzej Janiga, Andrzej Ostrouch i Krzysztof Pawlik. Ministerialne nagrody indywidualne, przyznane na wniosek dyrektora teatru, wręczono grupie aktorów o największym stażu w zespole artystycznym. Otrzymali je: Katarzyna Dworak-Wolak, Gabriela Fabian, Bogdan Grzeszczak, Anita Poddębniak, Małgorzata Urbańska i Paweł Wolak. Grupie pracowników teatru wręczono też nagrody dyrektorskie. Galę otworzyła projekcja archiwalnego reportażu telewizyjnego Barbary Folty "Przed premierą" z 1977 roku o narodzinach legnickiego teatru, zaś zakończyła żartobliwa, satyryczna impresja filmowa zrealizowana przez aktorów Pawła Palcata i Pawła Wolaka oraz fotografika Karola Budrewicza, nawiązująca do historii teatru i współczesnych bojów, jakie się wokół niego toczyły i toczą. Wśród ponad 200 gości jubileuszowej gali byli m.in. przedstawiciele samorządów współprowadzących legnicki teatr, w tym marszałek Dolnego Śląska Cezary Przybylski i prezydent Legnicy Tadeusz Krzakowski. Bezpośrednio po zakończeniu oficjalnej uroczystości rozpoczęła się potańcówka do muzyki wykonywanej na żywo przez zespół Jacka Hałasa, a goście urodzinowej fety wypełnili wszystkie teatralne przestrzenie i zakamarki.
JUBILEUSZOWE HAPPENINGI. Sześć plenerowych akcji promujących jubileusz legnickiego teatru oraz przypominających sceny, na których w Legnicy wystawiał swoje sztuki Teatr Modrzejewskiej, przeprowadziła od czerwca do listopada 2017 roku młodzież uczestnicząca w edukacyjnych zajęciach legnickiego Klubu Gońca Teatralnego. Inspiracją były zarówno miejsca, jak i sztuki wystawiane w różnych przestrzeniach miasta takie jak: „Don Kichot Uleczony”, „Made in Poland”, „Kochankowie z Werony”, „Hamlet, książę Danii” i „Ballada o Zakaczawiu”. W finałowej akcji, która odbyła się 24 listopada w legnickiej Galerii Piastów, teatralną młodzież wspierali członkowie Stowarzyszenia "Kolejarz" z Miłkowic oraz Teatru Naszego z Koskowic. Opiekunami plenerowych działań promocyjnych były legnickie aktorki: Magda Skiba, Joanna Gonschorek i Katarzyna Kaźmierczak oraz teatralna pedagog Joanna Rostkowska.
TEATR W DRODZE. Okazją do bezpośredniej promocji teatru w roku jubileuszowym poza jego legnicką siedzibą był cykl warsztatów teatralnych z udziałem młodzieży szkolnej, jej nauczycieli i opiekunów, a także osób dorosłych, które zrealizowano w ramach ministerialnego programu Narodowego Centrum Kultury pt. "Kultura Dostępna" we wrześniu i październiku w Chojnowie oraz w Krotoszycach. Na warsztaty składały się: lekcje teatralne, wyjazdy na spektakle grane na legnickiej scenie, spotkania z aktorami, udział w jubileuszowych eventach oraz pokazy etiud teatralnych zrealizowanych przez uczestniczącą w nich młodzież. Podczas finałów warsztatów prezentowany był album fotograficzny dokumentujący wydarzenie oraz film zrealizowany podczas tych zajęć, które prowadzili aktorzy legnickiego teatru Magda Skiba oraz Robert Gulaczyk, zaś warsztaty z pedagogiki teatru: aktorki Joanna Gonschorek i Katarzyna Kaźmierczak oraz koordynatorka całości przedsięwzięcia Joanna Rostkowska.
PROMOCYJNY KONCERT. Dwie setki widzów i słuchaczy miało okazję obejrzeć i wysłuchać 29 września plenerowego koncertu formacji Podwójne Dno, który odbył się w Rynku na zaimprowizowanej scenie przed głównym wejściem do legnickiego teatru. Koncert miał charakter promocyjny i dedykowany był jubilatce - obchodzącej 40-lecie polskiej scenie dramatycznej w Legnicy. Powstały dziewięć lat temu zespół Podwójne Dno to wokalno-instrumentalna formacja powołana przez trzy legnickie śpiewające aktorki: Joannę Gonschorek, Zuzę Motorniuk i Katarzynę Kaźmierczak, którym podczas występów towarzyszą zaprzyjaźnieni muzycy. Podczas występu z okazji podwójnego teatralnego jubileuszu byli to: Wojciech Gabryś, Sławomir Kosmala, Paweł Kurek oraz Amadeusz Naczyński. Gościnnie na scenie pojawił się także były śpiewający aktor legnickiego teatru (1995-2004), aktualnie w zespole Teatru Lubuskiego w Zielonej Górze, Marek Sitarski. Było ostro i rockowo, z elementami reggae, muzycznego popu i piosenki kabaretowej. Zespołowo i solowo.
MODRZEJEWSKA W REGIONIE. Teatr Stary w Bolesławcu w kwietniu i Miejski Ośrodek Kultury w Nowej Rudzie w maju były miejscami dolnośląskiej akcji artystycznej pod nazwą „Modrzejewska w regionie”, której celem była prezentacje legnickiego teatru i jego dorobku w roku podwójnego jubileuszu. Na całodzienny pobyt teatru w tych miejscowościach składały się: warsztaty teatralne dla dzieci (9-12 lat), spektakl dla dzieci „Polowanie na Snarka” w reż. Romualda Wiczy-Pokojskiego, warsztaty dla młodzieży ponadgimnazjalnej, filmowe prezentacje fragmentów spektakli zrealizowanych przez legnicki teatr dla Teatru Telewizji oraz przedstawienia dla dorosłych widzów. W Bolesławcu grano „Zabijanie Gomułki” w reż. Jacka Głomba, zaś w Nowej Rudzie recital legnickiej aktorki Zuzy Motorniuk, która wraz z zespołem muzycznym wystąpiła z autorskim programem „Ta piosenka brzmi znajomo”.
KOLEJ NA TEATR. Od września 2017 na trasie Wrocław-Legnica kursują pociągi Kolei Dolnośląskich, które noszą legnickie nazwy teatralne: „III Furie”, „Modrzejewska” oraz „Ballada o Zakaczawiu”. To efekt zawartego w marcu tego roku partnerskiego porozumienia o współpracy i wzajemnej promocji, zawartego przez te dwie firmy obchodzące w roku 2017 swoje jubileusze.
REKLAMA. W roku jubileuszu internetowa Legnicka Gazeta Teatralna @KT opublikowała 37 własnych tekstów promujących wydarzenia z nim związane (najważniejsze ukazały się także w ogólnopolskim portalu teatralnym e-teatr.pl). 23 listopada 2017 roku, w pierwszym dniu pięciodniowej kulminacji teatralnego święta legnickiego teatru, w Tygodniku 24 Legnica-Lubin (bezpłatne wydawnictwo kolportowane w Legnicy i Lubinie w nakładzie 12 tys. egzemplarzy) ukazała się opracowana przez teatr czterostronicowa wkładka informacyjno-publicystyczna szczegółowo omawiająca program i bohaterów wydarzeń jubileuszowych i przypominająca historię teatru w Legnicy. Tego samego dnia program jubileuszowych wydarzeń na 23-27 listopada opublikowano także w bezpłatnej Gazecie Legnickiej, kolportowanej w nakładzie 12 tys. egzemplarzy na terenie Legnicy. W sprzedaży pojawiły się gadżety jubileuszowe (bawełniane torby oraz parasole) oznaczone jubileuszowym logiem z karykaturą patronki Teatru Modrzejewskiej autorstwa Tomasza Brody (goście jubileuszu otrzymali je bezpłatnie). W kilku miejscach w mieście wywieszono wielkoformatowe banery informujące mieszkańców o teatralnym święcie. Portal historyczny liegnitz.pl aktywował zakładkę z informacjami i dokumentami o niemieckiej i radzieckiej przeszłości teatru w Legnicy. Wszystkie ważne wydarzenia związane z jubileuszem legnickiej sceny przez cały rok poprzedzane były konferencjami prasowymi, których efektem były publikacje w lokalnych, regionalnych i ogólnopolskich mediach (prasa, radio, telewizja, Internet).
EPILOG
Już po zakończeniu jubileuszowego święta 30 listopada 2017 r. sejmik województwa dolnośląskiego podjął uchwałę o nadanie Teatrowi im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy Złotej Odznaki Honorowej Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego. 4 stycznia 2018 r. legnicka Telewizja Dami udostępniła na swojej stronie internetowej półgodzinny reportaż Macieja Biskupa „Cała prawda o Teatrze Modrzejewskiej!”, który był filmową impresją z teatralnego święta. W okolicznościowej relacji zawarto m.in. wspomnienia aktorów legnickiego teatru z różnych epok, którymi dzielili się: Paweł Wolak, Paweł Palcat, Zuza Motorniuk, Przemysław Bluszcz i Sławomir Sulej. Wykorzystano fragmenty reportażu Barbary Folty “Przed premierą” z roku 1977, w którym uruchomiono legnicki teatr dramatyczny w polskiej Legnicy. W reportażu także: wspomnienia dyrektorów Jacka Głomba (od 1994 do dziś) oraz Józefa Jasielskiego (1981-1990) oraz legnickiej dziennikarki Joanny Michalak, fragmenty “Biesów”, które premierowo wystawiono w dniach jubileuszu z wypowiedziami autora adaptacji Roberta Urbańskiego, tłumacza powieści Fiodora Dostojewskiego Adama Pomorskiego oraz reżysera sztuki Jacka Głomba. Całość uzupełniły wspomnienia i refleksje gości jubileuszu: Jerzego Kapuścińskiego – b. dyrektora TVP 2, Andrzeja Jagodzińskiego – dyplomaty i tłumacza oraz Andro Enukidze – dyrektora teatru w Batumi, zaprezentowano także fragmenty finałowego koncertu jubileuszowego “Nasza muzyka”, o którym mówili m.in. Łukasz Matuszyk – kompozytor i aranżer oraz Andrzej Janiga – muzyk.
