Na zabrzańskim festiwalu dramaturgii współczesnej pokazano dziewięć sztuk powstałych po 1989 roku. W nagrodzonym Grand Prix „Osobistym Jezusie” Przemysława Wojcieszka Teatru im. Modrzejewskiej w Legnicy nie ma jednej nutki fałszu. Jest bolesna prawda o kosztach transformacji, cenie bezrobocia, egzystencji bez perspektyw i sile marzeń – pisze Danuta Lubina-Cipińska.

Grand Prix otrzymał spektakl Przemysława Wojcieszka „Osobisty Jezus” z Teatru im. Modrzejewskiej w Legnicy. Ta silnie osadzona w realiach dolnośląskiej prowincji opowieść o pragnieniu wiary i poszukiwaniu wartości skrzy się świetnymi rolami i pełna jest soczystych dialogów. Nie ma tu jednej nutki fałszu. Jest bolesna prawda o kosztach transformacji, cenie bezrobocia, egzystencji bez perspektyw i sile marzeń.

Przemysław Bluszcz (nagroda za rolę Ryśka) walczy z przeciwnościami losu, poszukując swego miejsca po wyjściu z więzienia. Wszystko sprzysięga się przeciw niemu - wiarołomna narzeczona poślubia brata, który wbrew woli Ryśka sprzedaje dom i gospodarstwo Niemcowi, przyjaciel Tadek brutalnie i niszczy jego złudzenia (nagroda dla Wiesława Cichego). Czy wiara może ocalić Ryśka? Przemysław Wojcieszek (nagroda za reżyserię) po raz kolejny udowodnił, że ma słuch wyczulony na problemy współczesności.

Rozliczenia z przeszłością usiłują dokonać też bohaterowie sztuki Dawida Harrowera „Blackbird” z warszawskiego Teatru Dramatycznego. Tragedia skrzywdzonej w dzieciństwie kobiety i niepotrafiącego uporać się z mrocznym pożądaniem, złaknionego miłości i rodzinnego ciepła mężczyzny toczy się na zaśmieconym zapleczu jakiejś firmy (nagroda za scenografię dla Sabinę Mader). Studium pedofila i jego ofiary (za role Raya i Uny nagrody otrzymali Adam Ferency i Julia Kijowska) to wstrząsająca opowieść ó ludzkiej kondycji, ciemnej stronie natury.

Iwona Kempa (nagroda za reżyserię) z żelazną konsekwencją budując atmosferę skrywanego napięcia, wystawiła w Teatrze im. Horzycy w Toruniu „Plażę” Petera Asmussena. To dramat o wypaleniu w miłości i małżeńskiej zdradzie. Najbardziej poruszająca była rola Mirosławy Sobik jako Benedikte (nagroda dla młodej aktorki).

Małżeński trójkąt i konfrontacja postaw rozpiętych między odwiecznym mieć a być to motyw spektaklu Davida Hare „Prześwit” z Teatru im. Jaracza w Łodzi z popisową rolą nagrodzonego Bronisława Wrocławskiego. Wśród wyróżnionych znaleźli się też Anna Kadulska za rolę w „Szwaczkach” Pawła Sali z Teatru Śląskiego w Katowicach i Aleksander Brzeziński za muzykę do spektaklu „Znaki szczególne – brak” (Teatr Nowy z Zabrza).

(Danuta Lubina – Cipińska, „Teatr jak lustro rzeczywistości”, Rzeczpospolita, 30.10.2007)