Telewizyjna Dwójka w środku dzisiejszej nocy (w piątkowy przedświt o godz. 3.30) wyemituje reportaż Agnieszki Nawrockiej „Lecha Raczaka gry z czasem” prezentujący sylwetkę i dokonania założyciela Teatru Ósmego Dnia, wieloletniego szefa artystycznego poznańskiej Malty, doskonale znanego legnickiej publiczności, dla której wyreżyserował sześć spektakli Teatru Modrzejewskiej.

Zawodowy życiorys Lecha Raczaka to droga pełna zakrętów. W 1964 roku założył z przyjaciółmi Teatr Ósmego Dnia, jeden z najważniejszych zespołów teatralnych polskiego ruchu alternatywnego. Po latach wspólnej działalności odszedł. Szukał twórczej przestrzeni w teatrze repertuarowym jako dyrektor Teatru Polskiego w Poznaniu, współpracował i współpracuje z teatrami instytucjonalnymi w Legnicy, Warszawie, Gnieźnie. Reżyserował też we Włoszech. Jednocześnie od 1993 roku był dyrektorem artystycznym poznańskiego festiwalu Malta.

"Lecha Raczaka gry z czasem" powstały w czasie kolejnego przełomu w 2012 roku. Lech Raczak zrezygnował wówczas z pracy przy festiwalu Malta. Na pożegnanie pokazał jednak właśnie tam trzy spektakle: „Marat/Sade”, „Dziady” i „Czas terroru” - zrealizowane w Legnicy oraz ówcześnie najnowszą swoją produkcję „Gry z czasem”. W reportażu Agnieszki Nawrockiej kamera towarzyszy Raczakowi podczas tych przedstawień i przygotowań do nich.

Jednak głównym przesłaniem reportażu jest krótkie podsumowanie całej dotychczasowej działalności artysty (od Ósemek do dziś). W reportażu pojawiają się zatem, obok najnowszych,  także fragmenty jego wczesnych spektakli. Reportaż jest próbą zaprezentowania postaci artysty, a przede wszystkim przybliżenia widzom jego myślenia o sztuce, historii i teraźniejszości. Padnie pytanie o motywacje dotyczące zaprzestania współpracy z Festiwalem Malta, ale także o kondycję teatru w ogóle.

Lech Raczak to od ponad dekady postać doskonale znana legnickiej publiczności teatralnej. W Teatrze Modrzejewskiej zrealizował bowiem aż sześć przedstawień. Kolejno były to: „Zona” (2003), „Plac Wolności” (2006),  „Dziady” (2007), „Marat/Sade” (2008), „Czas terroru” (2010), „Madonna, Księżyc i pies” (2013). Co ciekawe, tylko jedna z tych realizacji pokazywana była na legnickiej dużej scenie (choć także nieklasycznie, bo to publiczność zasiadła na scenie, zaś akcja toczyła się na widowni), pozostałe oglądaliśmy w innych teatralnych przestrzeniach scen na Nowym Świecie, Ściegiennego, Piekarach i Kartuskiej.

Grzegorz Żurawiński